برنامه ریزی استراتژیک آموزش از دور در دانشگاه پیام نور

هدف از انجام این پژوهش طراحی الگوی برنامه­ریزی استراتژیک آموزش از دور در آموزش­عالی ایران می باشد. روش پژوهش ترکیبی (کیفی و کمی) است. نمونه آماری در بخش کیفی هفت نفر از صاحبنظران آموزش از دور و مدیریت دولتی و در بخش کمی 97 نفر از اعضای هیئت­علمی گروه مدیریت دولتی می­باشند. نتایج این پژوهش نشان داد که چون طبیعت دانشگاه و آموزش­عالی با طبیعت سازمان­ها و بنگاه­های کسب و کار محور متفاوت است، همچنین بین دانشگاه­های مرسوم و دانشگاه­های آموزش از دور تفاوت وجود دارد،  باید در مدل های ارائه شده تغییراتی داد. با شناخت این تفاوت­ها، دانشگاه­ها می­توانند مدل سنتی را به گونه­ ای تغییر دهند که شناخت و مشارکت آنها در این فرایند بهبود یابد و همواره برنامه­ ریزی استراتژیک با نتایج بهتری حاصل شود. در این پژوهش براساس مطالعات انجام شده، الگوی مفهومی متناسب با برنامه­ ریزی استراتژیک آموزش از دور طراحی شد. جهت گردآوری داده­ ها در بخش کیفی از مصاحبه نیمه ساختاریافته با صاحب­نظران استفاده و از مقوله ­بندی نتایج آن پرسشنامه بدست آمد. نتایج پرسشنامه با استفاده از ماتریس عوامل داخلی و خارجی نشان­دهنده غلبه ضعف­ ها بر قوت ­ها و تهدیدها بر فرصت­ ها می­باشد. نتایج ماتریس چهارخانه­ ای عوامل داخلی و خارجی نشان داد که دانشگاه پیام­ نور در موقعیت استراتژی تدافعی می ­باشد. همچنین از ماتریس SWOT برای تدوین استراتژی و از ماتریس QSPM اولویت بندی آن­ها استفاده شد. در نهایت نتایج تحلیل مسیر، نشان داد که در حدود 81% از مجموع تغییرات متغیر وابسته توسط مدل تحلیلی نهایی ارائه شده تبیین شده که نشان دهنده تناسب بالای مدل مفهومی جهت ارائه در برنامه­ ریزی استراتژیک آموزش از دور می ­باشد.